PRZEDMOWA
Święty Łukasz Ewangelista poprzedza swoją opowieść przedmową. Pisze, że postanowił sam zbadać sprawę Jezusa Chrystusa i opisać Jego dzieje. Tekst zaś poświęca Teofilowi, aby udowodnić mu prawdziwość nauk Jezusa.
NARODZENIE JANA CHRZCICIELA I JEZUSA
Kapłan Zachariasz i jego żona Elżbieta nie mogli mieć dzieci. Któregoś dnia, gdy Zachariasz pełnił służbę przed przybytkiem Pańskim, ukazał mu się anioł Gabriel, który zapowiedział mu, że wkrótce Elżbieta urodzi syna, któremu dadzą na imię Jan. Będzie to wielki człowiek i nawróci wielu ludzi. Anioł powiedział również, że ponieważ Zachariasz nie uwierzył jego słowom, będzie niemy aż do dnia narodzin syna. Wkrótce Elżbieta zaszła w ciążę.
Sześć miesięcy potem anioł Gabriel ukazał się w Nazarecie Maryi, narzeczonej Józefa z rodu Dawida. Anioł zapowiedział, że Maryja urodzi syna Bożego, którego nazwie Jezus. Powiedział również, że będzie to niepokalane poczęcie, które dokona się mocą Ducha Świętego. Maryja dowiedziała się też od anioła, że jej krewna Elżbieta jest już w szóstym miesiącu ciąży.
Wkrótce Maryja udała się w podróż w górskie rejony Judei, do Elżbiety. Gdy Elżbieta zobaczyła Maryję, dziecię w jej łonie zadrżało z radości, a ona sama stwierdziła, że Maryja jest błogosławiona. Wtedy Maryja wygłosiła hymn Magnificat („Wielbi dusza moja Pana”). Maryja przebywała u Elżbiety 3 miesiące.
Po kilku miesiącach Elżbieta urodziła syna, a podczas obrzezania nadano mu imię Jan. Wtedy też Zachariasz odzyskał mowę i wygłosił hymn na cześć Boga – „Benedictus”.
W tym czasie Cezar August nakazał przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Józef z Maryją wyruszyli więc z Galilei (z Nazaretu) do Betlejem, do Judei. Kiedy przybyli do Betlejem, nie znaleźli nigdzie noclegu, dlatego Maryja urodziła dziecko w stajni i położyła je w żłobie.
Święty Łukasz Ewangelista poprzedza swoją opowieść przedmową. Pisze, że postanowił sam zbadać sprawę Jezusa Chrystusa i opisać Jego dzieje. Tekst zaś poświęca Teofilowi, aby udowodnić mu prawdziwość nauk Jezusa.
NARODZENIE JANA CHRZCICIELA I JEZUSA
Kapłan Zachariasz i jego żona Elżbieta nie mogli mieć dzieci. Któregoś dnia, gdy Zachariasz pełnił służbę przed przybytkiem Pańskim, ukazał mu się anioł Gabriel, który zapowiedział mu, że wkrótce Elżbieta urodzi syna, któremu dadzą na imię Jan. Będzie to wielki człowiek i nawróci wielu ludzi. Anioł powiedział również, że ponieważ Zachariasz nie uwierzył jego słowom, będzie niemy aż do dnia narodzin syna. Wkrótce Elżbieta zaszła w ciążę.
Sześć miesięcy potem anioł Gabriel ukazał się w Nazarecie Maryi, narzeczonej Józefa z rodu Dawida. Anioł zapowiedział, że Maryja urodzi syna Bożego, którego nazwie Jezus. Powiedział również, że będzie to niepokalane poczęcie, które dokona się mocą Ducha Świętego. Maryja dowiedziała się też od anioła, że jej krewna Elżbieta jest już w szóstym miesiącu ciąży.
Wkrótce Maryja udała się w podróż w górskie rejony Judei, do Elżbiety. Gdy Elżbieta zobaczyła Maryję, dziecię w jej łonie zadrżało z radości, a ona sama stwierdziła, że Maryja jest błogosławiona. Wtedy Maryja wygłosiła hymn Magnificat („Wielbi dusza moja Pana”). Maryja przebywała u Elżbiety 3 miesiące.
Po kilku miesiącach Elżbieta urodziła syna, a podczas obrzezania nadano mu imię Jan. Wtedy też Zachariasz odzyskał mowę i wygłosił hymn na cześć Boga – „Benedictus”.
W tym czasie Cezar August nakazał przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Józef z Maryją wyruszyli więc z Galilei (z Nazaretu) do Betlejem, do Judei. Kiedy przybyli do Betlejem, nie znaleźli nigdzie noclegu, dlatego Maryja urodziła dziecko w stajni i położyła je w żłobie.
2022-12-07 21:06:03